Kurmancî biguhêre

Navdêr biguhêre

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî genc genc
Îzafe genca gencên
Çemandî gencê gencan
Nîşandera çemandî gencê wan gencan
Bangkirin gencê gencino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî gencek gencin
Îzafe genceke gencine
Çemandî gencekê gencinan

genc

  1. xizne, gencîne, xezîne, kenz

Werger biguhêre

Rengdêr biguhêre

Pozîtîv Komparatîv Sûperlatîv
genc genctir herî genc
genctirîn

genc

  1. keç û kurrên ku êdî ne zarok in lê hê nebûne jin yan zelam
  2. mirovên hê pîr nebûne

Etîmolojî biguhêre

Ji tirkî genç (genc), hevreha azerî gənc, teterî genç, hemû ji tirkiya kevn *kenç ji maktirkî *kēnç ji *kēn- (mezin bûn) ku herwiha serekaniya peyva tirkî geniş (fireh) e jî. Ji heman rehî: qenc, kanc.

Herwiha biguhêre

Bi alfabeyên din biguhêre

Hevmane biguhêre

biguhêre

Ji wêjeya klasîk biguhêre

  • Bi Melê xweştir ji mal û gewher û gencîne ye
    Gewher û gencên Melê husn û cemala dilber e
    Sed te'ale l-lah tebarek ev çi husn û cilwe ye
     — (Melayê CizîrîDîwana Melayê Cizirî~1640)

Werger biguhêre