cerah

Kurmancî

Navdêr

cerah mê û nêr

1. (meslek) Kesa/ê mirovan yan lawiran emeliyat dike.

   Hevmane: operator, emeliyatker

   • Lakin cerrahine qewî qenc ji wan de peyda dibin. Lewranî daîm şolêd wan birîndarbûn e. — (Mele Mehmûdê Bayezîdî, Amadekar: Jan Dost Adat û Rusûmatnameê Ekradiye, Weşanxaneya Nûbihar, 2010, r. ?, ISBN 9789944360678)
2. Kesa/ê birînan sax dike.

   Hevmane: birînsaz

Herwiha

• cerrah

Bide ber

• cebar

Jê

• cerahî
• cerahîtî
• cerahtî

Etîmolojî

Ji erebî جَرَّاح‎ (jarrāḥ, “ya/ê ku emeliyat dike”).

Werger

• Almanî: Chirurg → de m, ^?Wundarzt → de m
• Çînî: 外科医生 (wàikē yīshēng)
• Erebî: جراح‎ → ar
• Farisî: جراح‎ → fa
• Fînî: kirurgi → fi
• Îngilîzî: surgeon → en
• Japonî: 外科医 (gekai)
• Polonî: chirurg → pl
• Tirkî: cerrah → tr, operatör → tr